منطقه امن مانند آغوشی گرم و آشناست، یعنی میتواند امیدوارکننده و همزمان محدودکننده باشد. این موضوع توسط روانشناسان زیادی بررسی شده و موضوعات زیادی درباره مزایا و معایب آن وجود دارد. با اینکه منطقه امن میتواند باعث ایجاد احساس آرامش و اطمینان خاطر شود، ممکن است مانع رشد شما نیز باشد. برای استفاده از همه فرصتهای زندگی، لازم است تعادل بین این دو امر را رعایت کنید تا بتوانید از محدودیتهای خود عبور کنید و با وجود آرامش خیال، به رشد و موفقیت برسید.
منطقه امن یا comfort zone چیست؟
عموم افراد در برخی شرایط مجبور به ترک منطقه امن (کنج عافیت) یا Comfort Zone خود شدهاند. حال این قضیه بر اساس اراده خود شخص با تعیین اهداف بلندپروازانه و یا فرصتهایی برای یادگیری و توسعه دانش و مهارت بوده و یا بطور ناخواسته، شخص در این موقعیت قرار گرفته است. اما منظور از این کنج عافیت چیست؟
طبق تعریف ارائه شده توسط دکتر Abigail Brenner، منطقه امن در واقع ساختاری روانشناختی،عاطفی و رفتاری است که روال زندگی روزمره ما را تعریف میکند و برای هر کدام از ما تداعیکننده مفاهیمی از قبیل امنیت روانی، نبود اضطراب، ریسک و عدم اطمینان میباشد. به عبارتی منطقه امن دربرگیرنده موقعیتهای رفتاری کم استرسی است که شخص احساس راحتی یا امنیت روانی میکند. ماندن در منطقه امن برای فرد بسیار جذاب است چرا که از بروز احساسات ناخوشایند و عدم اطمینان از شرایط پیرامونی جلوگیری میکند.
حال باید دید که ماندن فرد در منطقه امن خود چه مزایا و معایبی را میتواند به همراه داشته باشد.
مزایای منطقه امن
در این وضعیت شخص کارهایی را که بطور مکرر و مرتب انجام داده و در آنها تبحر دارد به خوبی به انجام میرساند و میتواند از آنها در تجربیات بعدی خود نیز استفاده کند. در حالیکه تجربیات جدید و چالشبرانگیز میتواند باعث توقف در سیر پیشرفت فرد شود، انجام کارهایی که در دایره امن او میباشد میتواند باعث افزایش اعتماد به نفس و بهبود مهارتهایش شود. همچنین انجام کارهای روتین میتواند باعث کاهش اتلاف انرژی و زمان از دست رفته نیز شود.
معایب منطقه امن
انسان، با توجه به دیدگاههای تکاملی (فرگشتی)، نسبت به شرایط موجود پیرامونی خود دارای اینرسی بوده و تمایل به حفظ وضعیت فعلی خود را دارد. با این توضیح ماندن در منطقه امن باعث ایجاد رضایت فرد نسبت به شرایط موجود شده و امکان پیشرفت، کسب تجربیات نو و بدیع و همچنین یادگیری مهارتهای جدید را از انسان سلب میکند.
رویکردها مفهومی منطقه امن
یکی از رویکردهای غالب در حوزه توسعه و روانشناسی شخصی، گسترش (Expansion) منطقه امن شخص به جای ترک آن میباشد.برای فهم بهتر این مقوله، مدلهای مختلفی که عمدتاً یک مفهوم را بیان میکنند،ارائه شده اند. مفهوم کلی این مدلها بیانگر این است که شخص با کسب تجربیات جدید در مقیاس خرد و گسترده پلکانی منطقه امن، در طول زمان به جای رها کردن کنج عافیت خود، آن را گسترش میدهد.
یکی از این مدلها، Learning Zone Model میباشد که توسط Lev Vygotsky ارائه شده است.
این مدل بیان میکند که چگونه برای یادگیری موفقیت آمیز، باید شخص به چالش کشیده شود. اما در عین حال تعادل نیز میبایستی رعایت گردد، بدین معنی که اگر فرد به اندازه کافی تحت فشار قرار نگیرد، بعید است که از منطقه امن خود خارج شود. اما اگر بیش از حد تحت فشار قرار بگیرد، وارد فاز اضطراب و ترس میشود. در هر دو مورد ذکر شده، توانایی و میزان یادگیری فرد محدود میشود.
در این خصوص و در پژوهشی که نتایج مشابه این مدل ارئه شده است، White در سال ۲۰۰۹ به این نتیجه رسید که برای افزایش کارایی و عملکرد فرد و قرارگیری در وضعیتی که “Optimal Perfomance Zone” نامیده میشود، مقداری استرس و تجربه شرایط ناشناخته برای شخص لازم میباشد. اما فراتر از این منطقه، “Danger Zone” قرار داشته که باعث افزایش اضطراب و به تبع آن کاهش عملکرد فرد میشود.
مدل Learning Zone تجربیات جدید در خصوص هر پدیدهای را به سه منطقه تقسیم میکند:
- منطقه امن
- منطقه یادگیری یا رشد (Learning/Growth Zone)
- منطقه اضطراب و ترس (Panic Zone)
در خصوص ۲ منطقه اول که توضیحاتی ارائه شد. اما Panic Zone وضعیتی است که فرد فراتر از آن چیزی که با شرایط آن آشنا بوده و یا وضعیتی که چیزی به دانسته های او اضافه میشود، حرکت میکند. ممکن است شخص احساس کند که در انبوهی از توقعات و اطلاعات ناآشنا غرق شده است. لذا سطح استرس فرد ممکن است به این دلیل افزایش یابد که احساس می کند در این فرآیند ناموفق بوده و شکست خواهد خورد.
یکی دیگر از رویکردها و تشابهاتی که در خصوص منطقه امن مطرح شده، رویکرد بهینهیابی محلی یا Local Optimization است. طبق تعریف در ریاضیات، علوم کامپیوتر و اقتصاد، مسئله بهینهیابی در حقیقت یافتن بهترین راهحل از میان همه راهحلهای امکان پذیر میباشد.
در حوزه توسعه فردی نیز آنچه ما میخواهیم این است که بهترین نسخه از خودمان را در بین تمام نسخههای ممکن پیدا کنیم. این امر مشابه با نقطه بهینه محلی در یک مسئله بهینهیابی است که بعنوان راهحلی بهینه در مجموعهای از راهکارهای متشابه و نزدیک به یکدیگر میباشد.
جستجوی راهحلهای بهینه شامل رویکردهایی مانند روشهای «جستجوی محلی» یا «Hill climbing» است. در این روشها برای پیدا کردن راهحل بهینه، از پیکربندی و شرایط تعریف شده اولیه شروع میکنیم و به طور مکرر به سمت شرایط بهینه حرکت میکنیم. در نهایت به نقطهای می رسیم که جستجوی نقطه بهینه دیگر امکان پذیر نبوده زیرا هیچ نقطه بهینه محلی دیگری در دسترس نیست. از جمله روشهای دیگر میتوان به الگوریتم ژنتیک اشاره نمود.
الگوریتم ژنتیک (GA) یک تکنیک بهینهیابی مبتنی بر اصول ژنتیک و انتخاب طبیعی (Natural Selection) است. این روش فرآیند انتخاب طبیعی را شبیهسازی میکند بدین صورت که آن دسته از گونههایی (نقاطی) که میتوانند با تغییرات محیطی خود سازگار شوند، میتوانند زنده بمانند و تولید مثل کنند و به نسل بعدی بروند.
بدیهی است که ماندن در منطقه امن آسانترین کار است، اما قیاس با مسئله بهینهیابی محلی به ما نشان میدهد که از این طریق به احتمال زیاد نه دورتر از وضعیت فعلی خود میرویم و نه خود را بیشتر توسعه میدهیم. ماندن در مناطق امن به مدت طولانی احتمالاً به این معنی است که ما نمی توانیم وضعیت و شرایط خود را فراتر از مجموعه راهحلها و نقاط نزدیک به وضعیت فعلیمان گسترش دهیم.
راهکارهای گسترش منطقه امن
در خصوص افزایش بهروری و عملکرد افراد در مواجهه با تجربیات جدید، راهکاریی توسط متخصصان مطرح شده است:
- هرچه بیشتر در مورد جوانب یک چالش یا موقعیت جدید تحقیق کنید، از اضطراب شما کاسته میشود. لذا پس از جمعآوری اطلاعات کافی، ممکن است انتظارات واقعبینانهتری داشته باشید و در حین آماده شدن برای انجام کار، دانش بهتری نیز کسب کنید.
- یک برنامه عملی (Action Plan) برای گسترش منطقه امن خود ایجاد کنید. با شناسایی موانع عمدهای که ممکن است در چالش جدید با آن روبرو شوید و کارهایی که میتوانید برای غلبه بر آنها انجام دهید، کار را شروع کنید.
سپس، هر گامی را که میتوانید برای خارج شدن از منطقه امن خود بردارید، البته سعی کنید با سادهترین کار شروع کنید. همچنین می توانید معیارها (benchmark) یا اهداف کوچکی برای پایش پیشرفت خود ایجاد کنید. - در حالی که ممکن است برای به چالش کشیدن باورهای موجود خود کمی مردد باشید، اما انجام این کار میتواند راهی فوق العاده برای خارج شدن از منطقه امن خود و دیدن دنیا از دیدگاه دیگران باشد. احاطه کردن خود با افرادی که تجربیات زندگی متفاوتی دارند، میتواند یکی از راهکارهای مناسب برای یادگیری در مورد باورها و سیستمهای ارزشی جدید باشد. ممکن است راههایی نیز برای بهبود چارچوب ذهنی خود بیابید که میتواند شما را به تغییر و بهینهسازی اعمالتان سوق دهد.
- از رویکرد Scaffolding (داربست ذهنی) بهره ببرید. “Scaffolding” به ساختارهای حمایتی اطلاق میشود که یادگیری و توسعه را تقویت و تشویق میکند. این موارد عمدتاً توسط یک منتور یا مربی ایجاد میشود، اما شما هم به تنهایی میتوانید به دنبال فرصتهایی برای توسعه داربست ذهنی خود باشید.
رویکرد Scaffolding میتواند اشکال مختلفی داشته باشد، مانند کلمات تشویقی یا سوالاتی که به شما کمک میکند در مورد مراحل بعدی خود فکر کنید. همچنین یادآوری دستاوردهای گذشته نیز میتواند مفید باشد. - از یادگیری اجتماعی یا Social learning استفاده کنید. نظریه یادگیری اجتماعی که برگرفته از کار Albert Bandura است، نشان میدهد که ما با مشاهده و تقلید از افراد دیگر یاد میگیریم. یعنی خود را با الگوهایی مقایسه میکنیم که به ما انگیزه میدهند و ما را به چالش می کشند. با این حال، یادگیری اجتماعی فقط کپی کردن آنچه میبینید نیست.
مطمئناً، ویژگیهای چیزهایی که یاد میگیرید مهم هستند، اما نگرشها، نکات و ترفندهایی که الگوهای شما از آنها استفاده میکنند نیز اهمیت دارد. به عبارت دیگر، یادگیری اجتماعی باید شامل تمرین هدفمند (Purposeful Practice) باشد، نه صرفاً یادگیری جنبههای نظری آن.
سخن پایانی
برای اینکه بیشترین استفاده را از مناطق امن زندگیتان داشته باشید، باید یاد بگیرید که زمانهایی که داخل یا خارج آن هستید را متعادل نگه دارید. برای رشد شخصی، لازم است ریسکپذیر باشید و کمی ناراحتی را تحمل کنید، اما همچنین لازم است زمانی را برای آرامش یافتن و تعمق در آرامش مناطق امن خود بگذرانید. آگاهی از مرزهای مناطق امن قدم اول ایدهآلیست و با گذر زمان، میتوانید این منطقه را گسترش دهید و تجارب و فعالیتهای جدیدی را به زندگیتان وارد کنید.
منابع:
Mindtools – linkedin – waldenu
ممنون از مقاله خوبتون جناب رمزعلی عزیز و تیم بسیار قوی شما خدا قوت
دمتون گرم
مهمترین بخش در تمامی جنبه های زندگی مخصوصا اقتصادی جنبه روانشناسی اون هستش
که در تیم رمزعلی به خوبی به این نکته اشاره میشه…
سپاس فراوان