مقدمه
بسیاری از افراد بر این باورند که عملکرد بازارها تصادفی بوده و تلاش برای پیش‌بینی قیمت هرگونه دارایی مالی بی‌فایده است. از سوی دیگر، دیدگاه مخالفی نیز وجود دارد که به پیش بینی حرکت‌های قیمتی بازار با ابزار و مدل‌های زمان‌بندی مناسب معتقد هستند.
هدف این مقاله بررسی گروه دوم و انواع استراتژی های مرتبط با شناسایی زمان بندی بازار¹ است.
همچنین، معایب و مزایای یک استراتژی پویای زمان بندی و فرصت های بهره مندی از کسب سود در صورت تغییرات قیمتی در بازارها مورد بحث قرار می گیرند.
درک زمان بندی بازار
زمان بندی بازار رویکردی استراتژیک به پیش بینی تحرکات قیمتی دارایی هایی است که سرمایه گذاران و معامله گران بر اساس آن نسبت به خرید یا فروش اقدام می کنند.
این گروه از مشارکت کنندگان در بازار بر این باورند که سطحی از پیش بینی پذیری با استفاده از مدل های زمان بندی بازار وجود دارد؛ گرچه این رویکرد با فرضیه بازار کارا² یا EMH در تضاد است.
بر اساس EMH، تحرکات آتی قیمت در بازارهای مالی را نمی توان به طور دقیق پیش بینی کرد و هر گونه مدل برای استفاده در بازار کامودیتی ها، فارکس و غیره با شکست روبرو خواهد شد.
طرفداران EMH معتقد هستند که بهترین روش برای حضور در بازارهای مالی و کسب سود، خرید و حفظ یک دارایی در طولانی مدت و یا خرید سهام صندوق های معاملاتی (ETFs) است.
عده ای از معامله گران از زمان بندی بازار برای پیش بینی روندهای قیمتی طولانی مدت استفاده می کنند، اما به طور معمول این استراتژی توسط معامله گران کوتاه مدتی³ با افق زمانی چند روزه مورد استفاده قرار می گیرد.
یکی از دلایل این امر، حرکت بازارها با رویدادهای اقتصادی کلان و عوامل بنیادی در درازمدت است، در حالی که در کوتاه مدت نوسانات بیشتری وجود دارد که می تواند توسط معامله گران مورد استفاده قرار بگیرد. لازم به ذکر است که بهترین معامله گران نمی توانند همیشه تحلیل درستی از زمان بندی بازار داشته باشند و در دوره هایی تحلیل ایشان با شکست روبرو می گردد.
بنابراین تحلیگران بایستی همواره هوشیار باشند و در صورت لزوم استراتژی خود تغییر دهند؛ این امر به ویژه برای معامله گران روزانه اهمیت بیشتری دارد، چرا که سنتیمنت بازار می تواند با انتشار اخبار به سرعت تغییر کند.
یک مفهوم مهم هنگام تعیین استراتژی زمان بندی بازار، نقدینگی است که به معنی سهولت اجرای سفارش های خرید یا فروش معامله گران با حداقل لغزش قیمت⁴می باشد.
به عبارت دیگر، معامله گران ترجیح می دهند ابزارهای خود را در بازاری با عمق و حجم مناسب استفاده کنند تا در صورت کسب سود هزینه های جانبی کمتری برای آن ها داشته باشد. برای مثال می توان گفت در صورتی که یک معامله گر با زمان بندی مناسب و حجم سرمایه معقول وارد بازار S&P500 شود، با اصطکاک کمتری می تواند معامله خود را به پایان برساند، در حالی که حضور در بازاری کم عمق مانند پرتقال قطعا دشواری خواهد داشت و احتمال بروز تاخیر در اجرای سفارش ها وجود دارد.
مزیت‌های زمان بندی بازار
حال با درک بهتر مفهوم زمان بندی بازار می توان به بررسی مزیت های اصلی این تکنیک پرداخت.
پتانسیل سود بیشتر: یکی از جذابیت‌های ساخت مدل شخصی زمان‌بندی بازار، پتانسیل کسب سود بیشتر و رسیدن به شرایطی است که معامله گر می تواند با بهره مندی از سیستم خاص خود با سود بیشتری از بازار خارج شود؛ به عبارت دیگر، معامله گر می تواند لبه معاملاتی یا Edge را برای شانس بیشتر موفقیت در معاملات بدست بیاورد.
گرچه لبه های معاملاتی الزاما همیشه محقق نمی شوند و معامله گران بایستی با گذشت زمان آن ها را به روزرسانی نمایند.
مناسب برای معامله‌گران کوتاه مدت : زمان‌بندی بازار به طور ویژه برای معامله‌گران کوتاه مدت (روزانه یا سوئینگ) که قصد کسب سود از نوسانات قیمت دارند، مناسب است. این گروه معمولا از الگوهای کندلی، هامورنیک و سایر روش های تحلیل تکنیکال استفاده می کنند.
این ابزارها در تمامی بازه های معاملاتی استفاده می شوند، اما به طور معمول در تایم فریم های بالاتر مانند چهار ساعته یا روزانه مطمئن تر هستند.
کنترل بیشتر روی سبد سرمایه گذاری : سرمایه گذارها در ETF ها کنترل کمی بر دارایی خود دارند و مطیع کارگزاری در انتخاب سهام هستند. در مقابل، معامله گرانی که از استراتژی شخصی خود برای زمان بندی بازار استفاده می کنند، آزادی عمل داشته و می توانند تصمیم بگیرند که صرفا وارد معامله دارایی ها و سهم هایی شوند که سودآوری شان مطمئن تر است.
علاوه بر این، انجام معامله و زمان ورود و یا خروج به/از آن می تواند به صورت مستقل صورت بگیرد؛ در نتیجه انعطاف پذیری بیشتری وجود خواهد داشت.
کمک به کاهش ریسک : توانایی کنترل و کاهش ریسک بدون شک یکی از عناصر اصلی موفقیت هر معامله‌گری است. گرچه امکان پیش بینی دقیق آینده وجود ندارد، اما معامله گران بایستی شدت در معرض ریسک قرار داشتن را کاهش دهند.
استراتژی زمان بندی بازار باعث می شود تا معامله گران از این نظر انعطاف پذیری بیشتری داشته باشند و آگاهانه تر نسبت به تعیین حدضررهای خود اقدام نمایند.
امکان انجام معاملات لانگ و شورت : عده ای از فعالان بازارهای مالی نسبت به رویکرد خرید استقراضی (Long) که رشد قیمت را مدنظر قرار می دهد، تعصب دارند.
در حالی که معامله گران دارای استراتژی زمان بندی می توانند بدون جانب داری و صرفا با شناسایی موقعیت های معاملاتی از یک بازار دو طرفه کسب سود کنند.
معایب زمان‌بندی بازار
در کنار مزایایی روش زمان بندی بازار، بایستی به چالش های بدیهی استفاده از آن نیز اشاره کرد.
نیازمند زمان بیشتر برای مدیریت معاملات : یکی از مزیت‌های استراتژی خرید و نگهداری⁵، نیاز به زمان بسیار کم برای مدیریت موقعیت های معاملاتی است. در این استراتژی، پس از انتخاب و خرید سهم موردنظر می توان منتظر ماند تا بازار ادامه کار را انجام دهد و بازدهی مورد انتظار بدست بیاید.
در مقابل، معامله گران دارای استراتژی زمان بندی بازار بایستی نقش فعال تری داشته باشند تا علاوه بر انتخاب سهم، بتوانند روند و چرخه بازار را شناسایی کنند و متناسب با آن برای مدیریت سرمایه و ریسک اقدام نمایند.
افزایش هزینه‌های معامله‌گری : ماهیت معامله گری در تایم فریم های کوتاه به گونه ای است که هزینه های جانبی شامل کارمزد، لغزش قیمت (Slippage) و غیره دارد. بنابراین معامله گران بایستی از صحت تحلیل ها و زمان بندی خود مطمئن باشند تا مجبور به خروج از معامله در نقطه سر به سر یا ضرر نشوند.
پیامدهای مالیاتی بیشتر : معامله گران بایستی الزامات مالیاتی کشور خود را مدنظر قرار دهند تا در پایان سال مالی متحمل هزینه های سنگین نشوند. برای مثال در ایالات متحده، مالیات بر سرمایه بلندمدت ۱۵ تا ۲۰ درصد است، در حالی که این رقم برای سرمایه گذاری های کمتر از یک سال معادل نرخ مالیات بر درآمد عادی بوده که بسیار بیشتر از ۲۰% می شود.
دشواری در یافتن لبه معاملاتی ثابت : همانطور که گفته شد، یک استراتژی زمان بندی بایستی از قبل مورد تست قرار بگیرد؛ اما همواره این احتمال وجود دارد که کارکرد آن در معاملات واقعی بر خلاف انتظار باشد و ضررده گردد.
در این رابطه باید گفت که یافتن لبه معاملاتی و آستانه سوددهی موقعیت ها دشوار بوده و نمی توان انتظار داشت که تئوری ها در عمل موفقیت آمیز باشند.
مثالی کاربردی از استراتژی زمان‌بندی بازار
پس از آشنایی با مفهوم زمان بندی بازار و بررسی مزایا و معایب آن می توان یک استراتژی را به عنوان نمونه مورد بررسی قرار داد.
نمونه مورد استفاده در این مقاله مبتنی بر اندیکاتور شاخص قدرت نسبی⁶ یا RSI بوده که در حقیقت یک اوسیلاتور بر اساس مومنتوم است.
اکثر معامله گران با RSI آشنا بوده و تنظیمات پیش فرض آن روی عدد ۱۴ (به معنی بررسی ۱۴ کندل) است. لری کانرز⁷ با بررسی های خود RSI دو دوره ای یا RSI2 را ارائه کرد که برای بازارها با نقدینگی بالا مانند سهام مناسب بوده و می تواند در تایم فریم های کوتاه مورد استفاده قرار بگیرد.
برای استفاده از RSI2 جهت معاملات لانگ باید این ملاحظات را مدنظر قرار داد:
- مقدار کمتر از ۱۰: فروش افراطی در بازار و پتانسیل رشد
- حرکت قیمت در بالای میانگین متحرک ۲۰۰ روزه
- ورود به معامله با باز شدن بازار
- خروج از معامله با فرا رفتن قیمت از میانگین متحرک ۵ روزه
برای استفاده از RSI2 جهت معاملات شورت باید این ملاحظات را مدنظر قرار داد:
- مقدار بیشتر از ۹۵: خرید افراطی در بازار و پتانسیل اصلاح
- حرکت قیمت زیر میانگین متحرک ۲۰۰ روزه
- ورود به معامله با باز شدن بازار
- خروج از معامله با رفتن قیمت زیر میانگین متحرک ۵ روزه
نمونه ای از ورود و خروج به/از معامله با استفاده از RSI2 در تصویر زیر نمایش داده شده است.
جمع بندی
زمان بندی بازار تکنیکی برای شروع سرمایه گذاری و تصمیمات مربوط به معامله‌گری بر اساس پیش بینی تحرکات قیمتی در آینده است.
مدل‌های مختلفی از زمان‌بندی بازار وجود دارند که معامله‌گران می‌توانند از آن برای بیان دیدگاهشان در مورد قیمت آتی یک دارایی استفاده کنند که عمدتا مبتنی بر تحلیل تکنیکال هستند.
یکی از این مدل ها با نام RSI(2) در این مقاله مورد بررسی گرفت که برای استفاده در معاملات بازار سهام بسیار مناسب است.
باید توجه داشت علیرغم تمام نقاط مشترک در رویکردهای پرایس اکشنی، هیچ یک همواره درست و دقیق نیستند و یک معامله گر حرفه ای همراه با در نظر داشتن مجموعه عواملی از جمله شرایط کلان اقتصادی، تایم فریم، مدیریت ریسک، مدیریت سرمایه و غیره با اتکا به استراتژی زمان بندی خود نسبت به انجام یک معامله اقدام می نماید.
منبع
¹ Market Timing
² Efficient Market Hypothesis | EMH
³ Swing Trading
⁴ Slippage
⁵ Buy_and_Hold
⁶ Relative Strength Index | RSI
⁷ Larry Connors
